Dag 8 - Dinsdag 9 mei 2017
Door: Annette
Blijf op de hoogte en volg Annette
09 Mei 2017 | Nederland, Musselkanaal
Dag 8 - Dinsdag 9 mei 2017
Sicilië - Milaan - Amsterdam - Musselkanaal
De laatste dag van onze prachtige reis. Vandaag hadden we geen wake-up-call. Tussen 7.30 en 9.00 uur konden we ontbijten. Lekker relaxt dus. Na het ontbijt had men nog even vrije tijd. Om 10.30 uur moesten we de kamers verlaten en de kamersleutel inleveren. Daarna nog wachten op de bus. De bus was mooi op tijd en we vertrokken al om 11.25 uur naar het vliegveld in Catania. In het begin reden we weer langs de mooie kustlijn. Daarna gingen we over de tolweg met de Etna in het zicht. De bovenkant van de Etna lag volledig in de wolken. Wat hebben we gisteren een geluk gehad met het weer. Toen was het zo helder. Het was ons gegund blijkbaar. Rita gaf tijdens de reis de laatste aandachtspunten aan ons door. Om 12.40 uur waren we er en liepen meteen door naar de vertrekhal. Hier hadden de medewerkers van de incheckbalie alle tijd. Tussendoor even kletsen met elkaar en dan weer verder. Als je met een groep gaat is dit best wel irritant. Maar ja, je moet er ook maar niets van zeggen. Na het inchecken maar meteen door naar de security, dan hadden we nog even de tijd om een kop koffie en een broodje te nuttigen. Het vliegtuig zou volgens onze reisbescheiden om 14.50 uur vertrekken. En achteraf maar goed ook dat we meteen doorliepen naar de security. Al pratende kwamen Rita en Annette er achter dat de vertrektijd geen 14.50 uur was maar 14.05 uur. De reisorganisatie had de 0 en 5 omgedraaid. 45 minuten later dus. En de boarding was om 13.30 uur. Dat. Kon wel eens een probleem gaan geven. Dus in plaats van alle rust moesten we ons nu haasten. Maar ja, hoe doe je dat met een groep van 23 mensen, waar ook nog andere passagiers tussen stonden voor de security. Annette en Rita waren er redelijk snel door heen. Zij werden ineens toegelaten tot de band voor de businessclass. We moesten onze spullen in de speciale bakken doen. We lieten onze boardingpass zien en de security legde een van de twee boardingpasses terug bovenop een tas. Dat was gedoemd mis te gaan. Want als ze door de scan gaan heb je van die rubberen flappen die over je spullen gaan. En ja hoor, er viel een boardingpass op de grond. Een van de security pakte hem op en gaf hem aan zijn collega die hem op de tas had gelegd. Ze vroeg me of deze van mij was. Ik zei 'Ja' en vervolgens wees ze naar mijn achternaam. Er staat 'vankeulen' en hoe ik dit uitsprak. Dat deed ik dus. Hilariteit alom bij het personeel. Ik wist niet wat er aan de hand was maar Rita en ik mochten door de scan lopen. Maar ik had nog steeds mijn boardingpass niet terug. Of ik even mee wilde lopen. Helemaal verbaast liep ik met haar mee. Met drie collega's zaten ze naar mijn naam te kijken en ik moest het nog eens uitspreken. Weer gelach. Blijkt dat dit een betekenis is voor een vrouw die wat andere dingen doet dan normaal. (Althans zo heb ik het begrepen. Want ze spreken alleen maar Italiaans). Of ze er een foto van mocht maken. Ja prima, maar dan wil ik wel eerst mijn persoonlijke spullen pakken. Dat was natuurlijk geen probleem. Ik kreeg mijn boardingpass terug en kon doorlopen. Rita en ik waren eindelijk door de security, maar het touw ging achter Annette dicht en de rest van de groep moest dus doorlopen. Ze hadden geen idee dat we haast hadden omdat het vliegtuig 45 minuten eerder vertrok. Rita en Annette lieten iedere keer een paar van onze groep richting de gate lopen om zo de controle te houden wie wel in het vliegtuig zat en wie niet. Opeens kwam Mart terug. Hij was zijn portemonnee vergeten. Gelukkig lag deze nog in de bak en kon hij weer terug naar de gate. Om 13.46 uur moesten er nog steeds 8 personen van de groep door de security. Onze mannen hadden zoiets wat hebben de vrouwen met hun gebaren van 'schiet op'. Maar aan ons te zien was het wel menens. Op een gegeven moment moesten nog drie van onze groep door de security. Annette zag dat de security een telefoon uit een bak haalde. Die was vast en zeker van onze groep. Hoe ze ook haar best deed dat ze een beginscherm lieten zien zodat ze zeker was dat het van onze groep was (kon bijna niet anders) dit deden ze niet en legde hem bij een collega neer. De laatste drie waren er ook door en gingen naar de gate. Ondertussen was Rita naar het vliegtuig gelopen om te vragen wie zijn telefoon miste. Deze was van Riet. Rita kwam er ook bij staan, maar we moesten die mevrouw maar bellen dan kon ze hem ophalen. Ja, hoe kunnen we dat doen wanneer ze haar telefoon kwijt is. Riet kon niet meer terug het vliegtuig uit. Rita heeft de e-tickets laten zien en na hele verhalen van ons hebben ze hem uiteindelijk maar meegegeven. Twee volhardende dames tegenover hun, daar konden ze niet tegen aan. Rita en Annette rennen naar de gate. (Zal wel een koddig gezicht zijn geweest.) Om 13.56 uur waren ook wij gelukkig door de controle bij de gate. Het was zweten met peentjes voor Annette en Rita, maar ze hebben het gered. Het was allemaal op het nippertje. Maar goed dat de bus er vanmorgen op tijd was. Was de bus 5 à 10 minuten later geweest dan hadden we het vliegtuig niet gehaald. Uiteindelijk vertrok het vliegtuig iets later dan gepland namelijk om 14.16 uur. In het vliegtuig kregen we alleen een glaasje drinken (cola, water of abrikozensap). Maar al die tijd hebben we nog geen broodje kunnen kopen. Carrie had de heenweg behoorlijk last van haar oren tijdens de landing. Daar had men wel een tip voor. 2 plastic bekertjes op de oren. Dat heeft ze even gedaan. Volgens Gretha helpt het al als ze in de tas zitten. Toen deed Carrie ze maar in de tas. Uiteindelijk werd ze door praten afgeleid en heeft ze helemaal geen last van haar oren gekregen. De landing in Milaan was om 16.02 uur. In Milaan moesten we overstappen. Gelukkig weer bij dezelfde gate als waar we uitstapten. Dat scheelde weer want we moesten alweer boarden om 16.50 uur. Gauw de toiletten opgezochten, ons massaal gestort op het broodjes- en koffiehuis. Om 8 uur hadden we ontbijt gehad en daarna geen mogelijk gehad om nog weer iets te kopen. Dit ging er dan ook heel erg goed in. Toen konden we meteen weer richting de gate lopen. Tot onze verbazing regende het en even later ook nog onweer. We waren al bijna weer vergeten wat dit was. Toen we het vliegtuig instapten was het al weer droog en scheen de zon. Het vliegtuig vertrok later dan gepland. We reden om 17.45 uur naar de landingsbaan en om 17.52 uur gingen we de lucht in. We hadden verwacht nog een broodje te krijgen in het vliegtuig, maar dat ging niet door. De keuze was cola/water of 25 gram biscuits/15 gram chips. Daar wordt je dus ook niet echt vol van. Om 19.26 uur voelden we de Nederlandse bodem weer onder. Het was koud, maar wel zonnig. Toen na de bagageband. Dat duurde ook een eeuwigheid. Om 20.05 uur kwamen pas de eerste koffers op de band en dat terwijl de bus die ons terug naar Musselkanaal zou brengen om 20 uur al klaar stond. Toen bleek ook nog dat de koffer van Giny kapot was. Er zaten een aantal scheuren in haar koffer, die ook nog van hard materiaal is. Kun je nagaan hoe ze hier mee om gaan. Ze gooien echt met koffers. Ze moest naar een balie van KLM om daar de papieren op te halen voor de verzekeringen. Ondertussen ging de groep maar vast vast naar de uitgang en vervolgens nog even bij de Albert Heijn voor een broodje en wat drinken en toen door naar de bus. De bus was snel gevonden. Recht tegenover de bus stonden de mooie letters IAmAmsterdam. Ondertussen waren Giny en Crista ook al weer terug. Om 20.40 uur konden we eindelijk naar huis. De eigenaar van de busonderneming haalde ons op samen met Bertus, de buschauffeur van de heenreis. Een mooi stel. Ze kregen al snel de bijnaam Snip en snap.Geweldig hoe deze twee aan het kletsen waren. Hilarisch soms. Maakt het toch wel gezellig. Om 22.10 uur stopten we bij Lichtmis. Hier stond de echtgenoot van Alida ons op te wachten. Aangezien zij in de polder woont verliet zij de groep eerder. Vervolgens hebben we Bertus om 22.40 uur afgezet in de buurt van de carpoolplek bij Oosterhesselen. Daarna zijn we doorgereden naar Musselkanaal. Daar kwamen we tegen 23.15 uur aan. We moesten van Cecilia nog even in de bus blijven. Ze vloog de bus uit en even later was ze er weer. Het blijkt dat ze John (haar echtgenoot), namens de groep, opdracht heeft gegeven om een mooi boeket bloemen te kopen voor Annette en Rita als bedankje. Deze boeketten werden overhandigd in de bus. Het waren echt prachtige boeketten. Waarvoor nogmaals onze hartelijke dank. Daarna kon iedereen de bus verlaten en hun koffers pakken. Er werd afscheid genomen van iedereen en we zien elkaar vast en zeker weer terug op de reünie die plaats zal vinden na de zomervakantie.
We hebben een geweldige reis gehad met een geweldig mooie groep. Heel leuk is dat je elkaar leert kennen of beter leert kennen. Het klikte gewoon. Heel mooi. We hebben een mooie reis gehad, heel mooi weer en heel veel gezien. Nu is het tijd om alles te verwerken en weer te genieten van de vele foto's die iedereen heeft gemaakt.
Nogmaals hartelijk dank. Ik kijk er met veel plezier op terug.
Welterusten.
Groetjes Annette
Sicilië - Milaan - Amsterdam - Musselkanaal
De laatste dag van onze prachtige reis. Vandaag hadden we geen wake-up-call. Tussen 7.30 en 9.00 uur konden we ontbijten. Lekker relaxt dus. Na het ontbijt had men nog even vrije tijd. Om 10.30 uur moesten we de kamers verlaten en de kamersleutel inleveren. Daarna nog wachten op de bus. De bus was mooi op tijd en we vertrokken al om 11.25 uur naar het vliegveld in Catania. In het begin reden we weer langs de mooie kustlijn. Daarna gingen we over de tolweg met de Etna in het zicht. De bovenkant van de Etna lag volledig in de wolken. Wat hebben we gisteren een geluk gehad met het weer. Toen was het zo helder. Het was ons gegund blijkbaar. Rita gaf tijdens de reis de laatste aandachtspunten aan ons door. Om 12.40 uur waren we er en liepen meteen door naar de vertrekhal. Hier hadden de medewerkers van de incheckbalie alle tijd. Tussendoor even kletsen met elkaar en dan weer verder. Als je met een groep gaat is dit best wel irritant. Maar ja, je moet er ook maar niets van zeggen. Na het inchecken maar meteen door naar de security, dan hadden we nog even de tijd om een kop koffie en een broodje te nuttigen. Het vliegtuig zou volgens onze reisbescheiden om 14.50 uur vertrekken. En achteraf maar goed ook dat we meteen doorliepen naar de security. Al pratende kwamen Rita en Annette er achter dat de vertrektijd geen 14.50 uur was maar 14.05 uur. De reisorganisatie had de 0 en 5 omgedraaid. 45 minuten later dus. En de boarding was om 13.30 uur. Dat. Kon wel eens een probleem gaan geven. Dus in plaats van alle rust moesten we ons nu haasten. Maar ja, hoe doe je dat met een groep van 23 mensen, waar ook nog andere passagiers tussen stonden voor de security. Annette en Rita waren er redelijk snel door heen. Zij werden ineens toegelaten tot de band voor de businessclass. We moesten onze spullen in de speciale bakken doen. We lieten onze boardingpass zien en de security legde een van de twee boardingpasses terug bovenop een tas. Dat was gedoemd mis te gaan. Want als ze door de scan gaan heb je van die rubberen flappen die over je spullen gaan. En ja hoor, er viel een boardingpass op de grond. Een van de security pakte hem op en gaf hem aan zijn collega die hem op de tas had gelegd. Ze vroeg me of deze van mij was. Ik zei 'Ja' en vervolgens wees ze naar mijn achternaam. Er staat 'vankeulen' en hoe ik dit uitsprak. Dat deed ik dus. Hilariteit alom bij het personeel. Ik wist niet wat er aan de hand was maar Rita en ik mochten door de scan lopen. Maar ik had nog steeds mijn boardingpass niet terug. Of ik even mee wilde lopen. Helemaal verbaast liep ik met haar mee. Met drie collega's zaten ze naar mijn naam te kijken en ik moest het nog eens uitspreken. Weer gelach. Blijkt dat dit een betekenis is voor een vrouw die wat andere dingen doet dan normaal. (Althans zo heb ik het begrepen. Want ze spreken alleen maar Italiaans). Of ze er een foto van mocht maken. Ja prima, maar dan wil ik wel eerst mijn persoonlijke spullen pakken. Dat was natuurlijk geen probleem. Ik kreeg mijn boardingpass terug en kon doorlopen. Rita en ik waren eindelijk door de security, maar het touw ging achter Annette dicht en de rest van de groep moest dus doorlopen. Ze hadden geen idee dat we haast hadden omdat het vliegtuig 45 minuten eerder vertrok. Rita en Annette lieten iedere keer een paar van onze groep richting de gate lopen om zo de controle te houden wie wel in het vliegtuig zat en wie niet. Opeens kwam Mart terug. Hij was zijn portemonnee vergeten. Gelukkig lag deze nog in de bak en kon hij weer terug naar de gate. Om 13.46 uur moesten er nog steeds 8 personen van de groep door de security. Onze mannen hadden zoiets wat hebben de vrouwen met hun gebaren van 'schiet op'. Maar aan ons te zien was het wel menens. Op een gegeven moment moesten nog drie van onze groep door de security. Annette zag dat de security een telefoon uit een bak haalde. Die was vast en zeker van onze groep. Hoe ze ook haar best deed dat ze een beginscherm lieten zien zodat ze zeker was dat het van onze groep was (kon bijna niet anders) dit deden ze niet en legde hem bij een collega neer. De laatste drie waren er ook door en gingen naar de gate. Ondertussen was Rita naar het vliegtuig gelopen om te vragen wie zijn telefoon miste. Deze was van Riet. Rita kwam er ook bij staan, maar we moesten die mevrouw maar bellen dan kon ze hem ophalen. Ja, hoe kunnen we dat doen wanneer ze haar telefoon kwijt is. Riet kon niet meer terug het vliegtuig uit. Rita heeft de e-tickets laten zien en na hele verhalen van ons hebben ze hem uiteindelijk maar meegegeven. Twee volhardende dames tegenover hun, daar konden ze niet tegen aan. Rita en Annette rennen naar de gate. (Zal wel een koddig gezicht zijn geweest.) Om 13.56 uur waren ook wij gelukkig door de controle bij de gate. Het was zweten met peentjes voor Annette en Rita, maar ze hebben het gered. Het was allemaal op het nippertje. Maar goed dat de bus er vanmorgen op tijd was. Was de bus 5 à 10 minuten later geweest dan hadden we het vliegtuig niet gehaald. Uiteindelijk vertrok het vliegtuig iets later dan gepland namelijk om 14.16 uur. In het vliegtuig kregen we alleen een glaasje drinken (cola, water of abrikozensap). Maar al die tijd hebben we nog geen broodje kunnen kopen. Carrie had de heenweg behoorlijk last van haar oren tijdens de landing. Daar had men wel een tip voor. 2 plastic bekertjes op de oren. Dat heeft ze even gedaan. Volgens Gretha helpt het al als ze in de tas zitten. Toen deed Carrie ze maar in de tas. Uiteindelijk werd ze door praten afgeleid en heeft ze helemaal geen last van haar oren gekregen. De landing in Milaan was om 16.02 uur. In Milaan moesten we overstappen. Gelukkig weer bij dezelfde gate als waar we uitstapten. Dat scheelde weer want we moesten alweer boarden om 16.50 uur. Gauw de toiletten opgezochten, ons massaal gestort op het broodjes- en koffiehuis. Om 8 uur hadden we ontbijt gehad en daarna geen mogelijk gehad om nog weer iets te kopen. Dit ging er dan ook heel erg goed in. Toen konden we meteen weer richting de gate lopen. Tot onze verbazing regende het en even later ook nog onweer. We waren al bijna weer vergeten wat dit was. Toen we het vliegtuig instapten was het al weer droog en scheen de zon. Het vliegtuig vertrok later dan gepland. We reden om 17.45 uur naar de landingsbaan en om 17.52 uur gingen we de lucht in. We hadden verwacht nog een broodje te krijgen in het vliegtuig, maar dat ging niet door. De keuze was cola/water of 25 gram biscuits/15 gram chips. Daar wordt je dus ook niet echt vol van. Om 19.26 uur voelden we de Nederlandse bodem weer onder. Het was koud, maar wel zonnig. Toen na de bagageband. Dat duurde ook een eeuwigheid. Om 20.05 uur kwamen pas de eerste koffers op de band en dat terwijl de bus die ons terug naar Musselkanaal zou brengen om 20 uur al klaar stond. Toen bleek ook nog dat de koffer van Giny kapot was. Er zaten een aantal scheuren in haar koffer, die ook nog van hard materiaal is. Kun je nagaan hoe ze hier mee om gaan. Ze gooien echt met koffers. Ze moest naar een balie van KLM om daar de papieren op te halen voor de verzekeringen. Ondertussen ging de groep maar vast vast naar de uitgang en vervolgens nog even bij de Albert Heijn voor een broodje en wat drinken en toen door naar de bus. De bus was snel gevonden. Recht tegenover de bus stonden de mooie letters IAmAmsterdam. Ondertussen waren Giny en Crista ook al weer terug. Om 20.40 uur konden we eindelijk naar huis. De eigenaar van de busonderneming haalde ons op samen met Bertus, de buschauffeur van de heenreis. Een mooi stel. Ze kregen al snel de bijnaam Snip en snap.Geweldig hoe deze twee aan het kletsen waren. Hilarisch soms. Maakt het toch wel gezellig. Om 22.10 uur stopten we bij Lichtmis. Hier stond de echtgenoot van Alida ons op te wachten. Aangezien zij in de polder woont verliet zij de groep eerder. Vervolgens hebben we Bertus om 22.40 uur afgezet in de buurt van de carpoolplek bij Oosterhesselen. Daarna zijn we doorgereden naar Musselkanaal. Daar kwamen we tegen 23.15 uur aan. We moesten van Cecilia nog even in de bus blijven. Ze vloog de bus uit en even later was ze er weer. Het blijkt dat ze John (haar echtgenoot), namens de groep, opdracht heeft gegeven om een mooi boeket bloemen te kopen voor Annette en Rita als bedankje. Deze boeketten werden overhandigd in de bus. Het waren echt prachtige boeketten. Waarvoor nogmaals onze hartelijke dank. Daarna kon iedereen de bus verlaten en hun koffers pakken. Er werd afscheid genomen van iedereen en we zien elkaar vast en zeker weer terug op de reünie die plaats zal vinden na de zomervakantie.
We hebben een geweldige reis gehad met een geweldig mooie groep. Heel leuk is dat je elkaar leert kennen of beter leert kennen. Het klikte gewoon. Heel mooi. We hebben een mooie reis gehad, heel mooi weer en heel veel gezien. Nu is het tijd om alles te verwerken en weer te genieten van de vele foto's die iedereen heeft gemaakt.
Nogmaals hartelijk dank. Ik kijk er met veel plezier op terug.
Welterusten.
Groetjes Annette
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
